ســــآربــــآלּ

نام کتاب: چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی(عج)

مولف: حجت الاسلام والمسلمین حسین گنجی

ویراستار: اکبر اسدی

ناشر: انتشارات مسجد مقدس جمکران

*توضیحات:

قال مولانا المهدی(ع): «نَحنُ صَنائِعُ رَبِّنا وَالخَلقُ بَعدُ صَنائِعَنا».(بحارالانوار،ج53،ص178).

آنچه از مجموعه ی آیات و روایات و زیارات واصله از معصومین(ع) به دست می آید این است که در نعمت های مادی و معنوی، همه ی هستی بر سر سفره ی ولایت حضرت مهدی(ع) نشسته اند. برای تقریب به ذهن به شمه ای از آنها اشاره می شود:

1.همانا او واسطه ی فیض در خلقت و آفرینش ماست. همانطور که در حدیث فوق فرمودند:«ما ساخته ی حضرت حقیم و مردم به خاطر ما آفریده شده اند». در دعای عدیله نیز می خوانیم: «بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الاَرضُ وَ السَّماءِ». پس بقا و حیات زمین وابسته به وجود مبارک ایشان است.

2.آن حضرت مربی جهان بشریت است و یکی از معانی حدیث فوق هم همین است که ما تربیت شدگان حضرت احدیتیم و مردم تربیت یافتگان ما هستند. در زیارت آل یاسین که از ناحیه ی مقدسه وارد شده است فرمودند: «اَلسَّلامُ عَلیکَ یا داعِیَ الله وَ رَبّانِیَّ آیاتِه». یکی از معانی "ربانی آیاته" این است که تربیت آیات تکوینی و تشریعی حق به دست توانای حضرت بقیه الله الاعظم(ع) است. بنابراین او با نگاه و عنایت و نور افشانیش بشر را به سر منزل مقصود می رساند.

3.بقای زمین به برکت وجود آن حضرت است و در حقیقت آن حضرت حق بقا بر زمین و اهل آن دارد.امام صادق(ع) فرمودند: «لَو بَقِیَتِ الاَرضُ بِغَیرِ اِمامٍ لَساخَت».(کافی،ج1،ص179). اگر زمین بدون امام باقی بماند هر آینه فرو می ریزد.

4.فرمود:«بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری».(مفاتیح الجنان، دعای عدیله) به برکت وجود حضرت، جهان روزی داده می شود. بنابراین آن بزرگوار حق نعمت بر خلایق دارد. لذا در زیارت جامعه نیز می خوانیم:«وَ اَولِیاءَ النِّعَم».یعنی آن بزرگواران سرپرستان نعمت ها هستند.

امام صادق(ع) فرمودند: «بِنا اَثمَرَتِ الاَشجارُ وَ اَینَعَتِ الثِّمارُ وَ جَرَتِ الاَنهارُ».(کافی،ج1،ص144،حدیث5). به وسیله ی ما درختان به بار نشسته و میوه ها می رسند و نهرها روان می گردند. در زیارت جامعه آمده است: «وَبِکُم یُنَزِّلُ الغَیثَ» به واسطه ی شما خداوند باران پرسودش را فرو فرستد. و در دعای ندبه نیز می خوانیم: «اَینَ السَّبَبُ المُتَّصِلُ بَینَ الاَرضِ وَ السَّماء» کجاست حلقه ی اتصال و واسطه ی فیض بین زمین و آسمان؟

5.آن حضرت حق پدری برما دارد. حضرت امام رضا(ع) فرمودند: «اَلاِمامُ الوالِدُ الشَّفیق».(کافی،ج1،ص200) امام(ع) پدری دلسوز و مهربان است.

6.یکی دیگر از حقوقی که امام زمان(عج) بر ما دارد حق سیادت است. او آقا است و ما عبدیم. در زیارت جامعه می خوانیم: «وَالسّادَةِ الوُلاةِ» یعنی شما سروران و سرپرستان خلقید.

این ها گوشه ای از اقیانوس بیکران حقِ حضرت ولی الله الاعظم (عج) بر ماست. اینک ما در قبال این همه احسان و تفضل چه وظیفه ای داریم؟ آیا قانون «هَل جَزاءُ الاِحسانِ اِلَّا الاِحسانُ».("آیا جزای نیکی جز نیکی است؟!"، سوره ی رحمن،آیه ی60). را نباید جامه ی عمل بپوشانیم؟

اولا: باید به یادش باشیم

ثانیا: باید از سیره ی آن حضرت تبعیت کنیم

ثالثا: برای فرج و سلامتیش دعا کنیم و صدقه بدهیم.

رابعا: طبق این روایت که فرمودند:«رَحِمَ الله امرَءاً اجتَرَّ مَوَدَّةَ النّاسِ اِلَینا».(امالی طوسی،ص86). خدا رحمت کند کسی را که دوستی و مودت ما را به دل مردم می اندازد، برماست که از او تبلیغ و ترویج کنیم. ما وظیفه داریم در هر کوی و برزن، بر هر منبر و مجلس، با قلم و فریاد، از حضرت و کتب و نام و یادش ترویج کنیم، باشد که لبخند رضایتش را ببینیم.

*آنچه در این سلسه گفتارها آمده است دارای دو بخش است:

نخست مباحثی است پیرامون طرق و شیوه هایی که اگر انسان آن را دقیق به کار بگیرد ارتباط روحی، فکری و رابطه ی ظاهری با امام زمان(عج) برقرار می کند.

بخش دوم این مباحث، درباره ی ویژگی ها و صفات یاران حضرت مهدی(عج) است. در این بخش به دنبال آن هستیم که بدانیم چه ویژگی هایی را باید دارا باشیم تا بتوانیم دست کم در زمره ی یاران ده دوازده، یا پانزده هزار نفری امام زمان(عج) باشیم.

آرامش دل راحت جان روح و روانی

من هرچه بگویم به خدا بهتر از آنی

روحی لک الفدا و نفسی لنفسک الوقاء

عبدک الجانی و المستغاث بک یا صاحب الزمان

قصه فاش

نام کتاب: موعود نامه

مولف: مجتبی تونه ای

ناشر: میراث ماندگار

*یادداشت مولف:

در عصر آرمان شهرهای دروغین،دریغ ورزیدن از هر تلاشی جهت گسترش و تعمیق فرهنگ مهدوی،نابخشودنی است.

از آنجا که امامت از نعمتهای بزرگ الهی است«و لم ینادَ بشیء مثل ما نودی بالولایة». شناساندن نعمت حضرت ولی عصر(عج) قدرشناسی از نعمت را به دنبال دارد و جامعه ی قدردان از نعمت امامت، مرهون لطف حضرت حق قرار می گیردکه «لئن شکرتم لازیدنّکم». در زیارت جامعه ی کبیره می خوانیم:«ان ذکر الخیر کنتم اوّله و اصله و فرعه و معدنه و مأواه و منتهاه». اگر از خیری یاد شود، شما{اهل بیت} ابتدای آن و ریشه و شاخه ی آن، و سرچشمه و پناهگاه و انتهای آن هستید.

اهل بیت(ع) واسطه ی نعمت ها نیز هستند. امام و معرفت ایشان،سرچشمه ی خیر کثیری است که خداوند جلیل با اهدای آن بر بندگان منت گذارده و آنرا از بقیه نعمت ها بزرگ تر خوانده است. در برخی روایات،معرفت خداوند به معرفت امام تعبیر شده است. امام حسین(ع) در پاسخ«ما معرفةُ الله؟» فرمود:«معرفةُ اهل کلِّ زمانٍ امامهم الّذی یجب علیهم طاعته». شناختن امام زمان خود است که اطاعت او برایشان واجب است.

پس با این حساب امام شناسی، علاوه بر نعمت شناسی و قدر شناسی، خداشناسی را در پی دارد.«لو لا هُم ما عُرِفَ الله» و هیچ چیز مهمتر از معرفت خدا نیست، که «اَوّلُ عبادة الله معرفته»

این مجموعه، سعی در شناساندن بیشتر حضرت مهدی(عج) در تمامی عرضه های مهدوی(شخصیت حضرت،غیبت،انتظار،ظهور،رجعت و...) دارد.

قصه ی فاش